Technika LCD, podobnie jak inne sposoby tworzenia obrazu jest obarczona pewnymi uwarunkowaniami wynikającymi z zasady działania. W klasycznym monitorze LCD nie jest możliwe stworzenie idealnej palety przejść tonalnych przy zastosowaniu standardowego zapisu koloru o szerokości 8 bitów na kanał. Struktura ciekłokrystaliczna nie odpowiada idealnie liniowo na wymuszenie, co skutkuje nieciągłościami i przebarwieniami, szczególnie widocznymi w szarościach. Monitory dedykowane do pracy z barwą, mają zwiększoną wewnętrzną precyzję kodowania koloru do 10, 12 lub 14 bitów. Dzięki temu, w połączeniu z dokładną korekcją, zwaną kalibracją sprzętową, osiągnięty poziom reprodukcji barw, pozwala na zastosowanie w branżach typu prepress, grafika komputerowa, medycyna.

Inna ważna cecha to podświetlenie. Jak wiadomo, w monitorze LCD źródłem światła i barwy są świetlówki. Stabilność i czystość widma jest warunkiem koniecznym, utrzymania wysokich parametrów jakościowych w czasie użytkowania. W popularnym wypadku, gdy w widmie białego światła podświetlenia występuje pik (ostre zwiększenie energii promieniowania w wąskim zakresie), powoduje to mocne wyeksponowanie barwy odpowiadającej długości fali piku. I tak, na przykład pewien odcień niebieskiego może być bardziej intensywny niż powinien być, co wprowadza dezinformację przy obróbce. Takich pików w widmie podświetlenia popularnych monitorów LCD jest dużo. Ta cecha dyskwalifikuje monitory klasy masowej w zastosowaniach związanych z kontrolą koloru.

Masz pytanie, wątpliwości albo sugestie do tego artykułu? Wyślij wiadomość