FAQ

Każde urządzenie na swój sposób przekłamuje kolor, nie ma więc takiego sprzętu, któremu można by bezwzględnie zaufać. Istnieje jednak pewien bezwzględny arbiter, dosyć łatwo demaskujący wszelkie różnice w kolorystyce - ludzkie oko. Możemy na nim polegać gdyż to ono w ostatecznym rozrachunku wpływa na decyzję, czy obraz wygląda dobrze czy źle.
W 1931 roku Międzynarodowa Komisja do Spraw Oświetlenia (Commission Internationale de l'Eclairage - CIE) opracowała model ludzkiej percepcji koloru - tzw. obserwatora standardowego. Model ten posłużył do opisania przestrzeni koloru podobnej do CMYK i RGB. Nosi ona nazwę L*a*b. Za jej pomocą można opisać kolor, tak jak widziałby go człowiek. Do opisu używane są trzy parametry: L (0-100) - jasność, a (-128-127) - kolor od zielonego do czerwonego oraz b (-128-127) - kolor od niebieskiego do żółtego. Przestrzeń L*a*b ułatwia ponadto ocenę wielkości odchylenia barwnego za pomocą urządzeń pomiarowych.

Przyczyną takiego zachowania jest błędnie przeprowadzona procedura kalibracji. Posiadany czujnik ma mniejszą dynamikę niż monitor. Przez to, bardzo ciemne odcienie monitora, są interpretowane przez kalibrator z dużymi błędami. Wynik kalibracji przeniesiony na monitor nie jest więc korekcją monitora, a projekcją niedoskonałości czujnika. W takim wypadku zalecam zastosowanie lepszej klasy przyrządu. Prowizorycznie, można uniknąć wspomnianego problemu poprzez podniesienie punktu czerni.

Masz pytanie, wątpliwości albo sugestie do tego artykułu? Wyślij wiadomość