FAQ

Każde urządzenie na swój sposób przekłamuje kolor, nie ma więc takiego sprzętu, któremu można by bezwzględnie zaufać. Istnieje jednak pewien bezwzględny arbiter, dosyć łatwo demaskujący wszelkie różnice w kolorystyce - ludzkie oko. Możemy na nim polegać gdyż to ono w ostatecznym rozrachunku wpływa na decyzję, czy obraz wygląda dobrze czy źle.
W 1931 roku Międzynarodowa Komisja do Spraw Oświetlenia (Commission Internationale de l'Eclairage - CIE) opracowała model ludzkiej percepcji koloru - tzw. obserwatora standardowego. Model ten posłużył do opisania przestrzeni koloru podobnej do CMYK i RGB. Nosi ona nazwę L*a*b. Za jej pomocą można opisać kolor, tak jak widziałby go człowiek. Do opisu używane są trzy parametry: L (0-100) - jasność, a (-128-127) - kolor od zielonego do czerwonego oraz b (-128-127) - kolor od niebieskiego do żółtego. Przestrzeń L*a*b ułatwia ponadto ocenę wielkości odchylenia barwnego za pomocą urządzeń pomiarowych.